<< - Ήρθα εδώ, […] στο «ίδιο παγκάκι», το μυαλό μου σε κακά
χάλιακάθισα εδώ και κοιτούσα το απαίσιο […] από μπροστά μου
μια Αθήνα μέσα στο νέφος, άναρχα δομημένη, μέσα στο τσιμέντο και την βρομιά,
μέσα στον θόρυβο και το άγχος
και αναρωτιόμουν πως αντέχεται αυτή η κόλληση
ρε παιδί μου;
μια βδομάδα μετά […] ξανά ήρθα εδώ στο «ίδιο παγκάκι»
με την ιδία πόλη απλωμένη στα πόδια μου
άλλα τώρα δεν υπήρχε νέφος
το νέφος είχε μεταμορφωθεί σε φωτοστέφανο
καταλαβαίνεις τι σου λέω;
Για λέγε;
- Τι να πω;
- Πότε ήταν σωστή η αντίληψη που είχα για την πόλη;
Πριν […] που την έβλεπα σαν κόλαση, σαν εμετό ;
ή μετά που την έβλεπα σαν κήπο και σαν μουσική;
Ποιο ήταν το σωστό;
- Όταν το κεφάλι μας είναι σε καλή μεριά, όλα σωστά … […] >>
Η όψη της Αθήνας αποφεύγοντας την κάθε λεπτομέρεια της άλλα και
ζώντας μέσα σε αυτή από ψηλά μπορεί να αφήσει τόσα υπονοούμενα όσα σαν
«μυστήριο» ο νους σου μπορεί να σκεφτεί. Ξαφνικά το γιορτινό τοπίο, τα
φρουφρού, τα αρώματα μπορούν να γίνουν ένα με τον πόνο, την θλίψη, την
εξαθλίωση που υπάρχει. Μα εσύ δεν θα τα δεις! Άπλα, οι αναμνήσεις σου θα
φτερουγίσουν έξω από το κλουβί του παρελθόντος σου, παρέα με τα συναισθήματα
σου και θα σε καλέσουν να θυμηθείς, να νιώσεις ( ή και να φανταστείς) έτσι όπως
«η στιγμή» σ’ τα επαναφέρει.
Την επιφάνεια, αυτή ίσως θα προσέξεις …
Μα να που απλώνεται μπροστά σου φωτεινή, συννεφιασμένη, άχαρη ή ωραία κι όχι
μόνο. «Ζητώντας» σου να την παρατηρήσεις ως πέρα.
Είτε σαν ομορφιά της καθημερινότητας, είτε σαν «ξεφτισμένη» πλευρά
…να «δεις» την κίνηση στους δρόμους, τις μορφές των ανθρώπους που
με τα βιώματα τους μπορούν να σε κάνουν να διαμορφώσεις μια ολότελα διαφορετική
αντίληψη. Να σπάσεις την συμβιβασμένη στάση σου με ότι σου πλασάρουν για
πραγματικό και να ξεκινήσεις να υποδεικνύεις μέσα από την ίδια σου την φύση,
τρόπους ενεργοποίησης της δράσης σου, δραστηριοποίησης ή και διαφυγής. (Ή και
να ανακαλύπτεις ήδη υπαρκτούς).
Κάθε φορά ανάλογα με το πώς εσύ θα αποφασίσεις να την «δεις», τι
θα αποφασίσεις να ξυπνήσεις, θα αποφασίσει κι αυτή να σου μεταφέρει την
«εικόνα» της.
Ανάλογα με το τι εσύ θα πράξεις!
Και τα απλά μου, ίσως, λόγια που αποφάσισαν, σήμερα, να δεις πως υπάρχουν…
έχουν να σου μιλήσουν για κείνα τα θεατράκια τα μικρά και τα μεγάλα που
μονό αν έχεις μάθει να προσανατολίζεσαι σωστά. Ξέρεις! Θα τα δεις.
Υποθέτεις, ακριβώς, σε ποιο σημείο υπάρχουν.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά,
μια, ακόμη, μικρή δόση επίγειας στάσης, ξεφάντωμα της επιθυμίας για
ψυχαγωγία
σαν μια νοητή περιήγηση
στα σινεμά που παραμένουν κλειστά χρόνια τώρα, αν και γυρίζοντας το χρόνο πίσω
θα παρατηρούσες ουρές προσώπων, ταπεινών κυριών, νεαρών γόηδων , τεντιμπόηδων,
ίσως, οικογενειών που ήθελαν να περάσουν δημιουργικά το χρόνο τους, μοναχικών
μορφών που η μόνη τους λύση ήταν αυτή για να βρεθούν με κόσμο, χωρίς να είναι
μαζί τους.
Μα τώρα ποια, για κάποια, πόρτες κλειστές, λουκέτα, αναξιοποίητα σινεμά,
χώροι, θέατρα!
Ωστόσο πρόσεξε και όσα από το παρελθόν, το παρόν, ή το μέλλον ξεπροβάλλουν …
Ακαδημίας , Πανεπιστημίου, Στουρνάρη, Βικτώρια, Κεραμικό, Αλεξάνδρας ,
Κηφισίας, Ιπποκράτους, Πατησίων κ.α.
άλλα «χαμένα» σε όμορφα στενάκια,
άλλα υπό ιδιωτική κατοχή, άλλα υπό «δημόσια», άλλα …
κι άλλα πίσω από τα σκιασμένα ερείπια των κτηρίων που δεν πρόκειται να δεις αν
τους χαρίσεις αδιαφορία!
«Κοινωνώντας» ιδέες. Μεταδίδοντας γνώση. Διαμορφώνοντας, ίσως, αντιλήψεις.
Σημαδεύοντας το υποσυνείδητο και «παίζοντας» με την ψυχοσύνθεση του κάθε θεατή.
Βιώνοντας, κάθε φόρα, τις υπάρξεις των μηνυμάτων που οι σκηνές κάθε παράστασης
προσπαθούν να μεταφέρουν.
Γίνεσαι μέτοχος ενός υποθετικού, μπορεί, ταξιδιού προς τον παράδεισο ή την
κόλαση, που κάθε σκηνή, διεγείροντας τις αισθήσεις σου, μυώντας σε σε
συμβατικές και ασύμβατες καταστάσεις προσπαθεί, ηθελημένα ή όχι , να επέμβει
στο υποσυνείδητο σου σαν μέρος της συνείδησης σου, με βάση τις καταστάσεις που
έχεις βιώσει.
Κάθε παράσταση έχει την δική της μοναδική ιστορία, που κρύβεται πίσω από την
ερμηνεία του καλλιτέχνη, τα φώτα, τις εικόνες, τα λόγια , τα κείμενα, τις
σκηνές . Και αυτή την ιστορία, ίσως, μπορεί να την έχεις βιώσει, να την έχεις
διαβάσει, ή να την έχεις φανταστεί.
Οικολογικά μηνύματα, ενασχόληση με μπαρόβιες καταστάσεις, εξελίξεις του
υποκόσμου άλλα και των άγνωστων «στοιχειών» της εποχής, επαναστάσεις, ρομάντζα,
μια κοινωνία που «περιπλέκεται» αναζητώντας τρόπους επούλωσης εκείνης ή της
άλλης «πληγής». Μα πότε δεν είναι μόνο αυτά … ή εκείνα, σαν λόγια μυθικά που
είπαν σώπασα,
και ας μην ακούστηκαν πιο πέρα, δεν σώπαιναν ποτέ σαν ξεκίνησε μια «μπόρα» ,κι
ύστερα είπαν το χαμόγελο τους να χαρίσουν…
Λειτουργούσαν σαν μέσο έκφρασης της γενικότερης επιθυμίας, για αντίσταση στη
συμβατική καθημερινότητα που διαμορφώνονταν, μα και στην κυρίαρχη
συνήθεια της ύπαρξης.
Ιστορία μιας παράστασης…
Στο θέατρο Βικτώρια, Παλλάς, Τζένη Καρέζη, Παραμυθίας, Τριανόν
(κινηματογράφος), Εθνικό θέατρο , Πορεία, ΚΑΠΠΑ, Θέατρο οδού Κεφαλληνίας,
Ολυμπία/Εθνική λυρική σκηνή, Θέατρο Ελπίδα, Γλόρια, Ακροπόλ, Διανα …
και όχι μόνο!
Και, να! Που εδώ σήμερα, ίσως, να γνωρίσεις με λίγα λόγια μια ή κάποιες
παραστάσεις που είτε τις είδες είτε όχι, είτε θα τις δεις, είχαν και έχουν κάτι
να σου πουν.
«Ψύχωση»
Πρόκειται για μια παράσταση, από το Ινστιτούτο
Πειραματικών Τεχνών, στην οποία παίζουν οι ΣΙΣΣΥ ΔΟΥΤΣΙΟΥ, Δ. Σακελλαρίου, Θ.
Φατούρoς, Λ. Ξουράφη υπό την σκηνοθεσία (+ κείμενο) του ΤΑΣΟΥ ΣΑΓΡΗ. [...]
Στηρίζεται στο έργο της Sarah Kane 4.48 PSYCHOSIS.
Στη σκηνή βλέπεις … σαν θεατής …
Μια νεαρή κοπέλα κάθε βράδυ να αναζητεί «τρόπους διαφυγής» από την ίδια της τη
ζωή. Υφίσταται τα χτυπήματα της σύγχρονης κοινωνίας που, μέσα από τις
αντικειμενικές μορφές προσπάθειας αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης που
βιώνει, προσπαθεί να την «καταδικάσει» . Ενώ παράλληλα ένας έξω από αυτήν
κόσμος, ίσως, ο ίδιος άνθρωπος ξεχωριστά ( θεατής με τον δικό του τρόπο)
«αιμορραγεί» για κάθε νεκρή του επιθυμία.
«Φεύγοντας από τον έναν κίνδυνο εισέρχεσαι στον άλλο. Δεν υπάρχει διαφυγή.»
Πρόκειται για μια παράσταση που ο συνδυασμός ερμηνείας, μουσικής, σκηνών
διεισδύει
στο εσωτερικό σου είναι, και ταρακουνάει συνειδητό και υποσυνείδητο κάνοντας σε
να νιώσεις την ρίγη της «κατακραυγής».
Μα δεν είναι μόνο αυτά … Ποτέ δεν είναι μόνο αυτά…
Πάντα υπάρχουν και όσα δεν έχουν ειπωθεί …
( Ημερομηνία Πρώτης δημοσίευσης: 5 months 2 weeks ago )
