Στον κόσμο του Πλάτωνα κανείς μας δεν είναι αθώος

« Στον κόσμο του Πλάτωνα κανείς μας δεν είναι αθώος
το δικαστήριο των θεών μας έκρινε όλους ένοχους »
μα αν η αθωότητα σήμαινε και διαταραχή
μήπως, τελικά, θα ήμασταν όλοι αθώοι και οι συνειδητές μας σκέψεις
απορία των γεννώμενων ασυμβίβαστων μπορώ;

Μπορώ να σε δοκιμάσω να με κυριαρχείς
ή να σε κυριαρχήσω εγώ εκεί, μα εσύ δεν θα το ξέρεις
Πόσες φορές έπιασες τον εαυτό σου στον κόσμο των σκέψεων, 
να σκοτώνει;
πόσες να αγαπά;
πόσες να κυριαρχεί;
πόσες να χάνει;
πόσες να επαναστατεί;
πόσες τον συμβιβασμένο να βρίζει;
Τι θα ήσουν αν ήσουν ο κόσμος αυτός ;

Φοβάσαι ότι θα συμβούν και λαμβάνεις αντίθετο μήνυμα σκέψου το για να μην γίνει
Φοβάσαι ότι θες να συμβούν και λαμβάνεις παράλληλο μήνυμα σκέψου το θα γίνει
Το ονειρεύεσαι, τελικά,  για να το έχεις
ή γιατί φοβάσαι ότι δεν θα το έχεις ποτέ

Ξέρεις και ‘γω κάποτε, τον κόσμο του Πλάτωνα τον επισκεπτόμουν συχνά
τώρα οι φωνές δεν μ’ αφήνουν όπως τότε, ίσως και να μην χρειάζεται
έχεις κι εσύ τις δίκες σου φωνές;

Στον κόσμο των καθ’ ολικών προτύπων
σου ‘δωσα ένα λουλούδι το πήρες, μα καθόσουν δίπλα μου και δεν σε ήξερα
σου χάρισα ένα τετράδιο,
στην σελίδα 2  έγραφε ότι
«από τις διαφορές γεννιέται η πιο όμορφη αρμονία.» Ηράκλειτος
 και στην σελίδα 30 ότι
« Η τελειότητα κατακτιέται, όχι όταν δεν υπάρχει κάτι να προσθέσεις, αλλά  όταν δεν υπάρχει κάτι να αφαιρέσεις.» Antoine de Saint- Exupery
θυμάμαι, είχε μόνο 30 σελίδες, δεν έλειπε καμία
έλειπες όμως εσύ
σου είπα «εξαφανίσου», μα δεν το άκουσες πoτέ
σου φώναξα «να έρθεις», δεν ήρθες

Τα Χριστούγεννα δε στόλισα δέντρο, υπήρχε ο αϊ Βασίλης και μοιράζαμε στα παιδάκια ευτυχία, μέχρι που ήρθαν τα καλικατζαράκια και έκαναν ζημιές
ήθελαν την προσοχή μας να τραβήξουν, ζήλεψαν
μέχρι να τους μιλήσει ο Ρούντολφ ξεθάρρευαν, ύστερα κατάλαβαν κι έγιναν βοηθοί

Όταν χιόνιζε δεν κρυώναμε, υπήρχε μια μεγάλη φωτιά για να μας ζεσταίνει όλους
την ανάψαμε εμείς, δεν είχε φλόγες, δεν σκότωνε, ούτε δήλωνε καταστροφή
Ένα πύρινο λουλούδι ελευθερίας
και οι Δώδεκα εποχές δεν έδιναν ο ένας την θέση του στον άλλον,
την έπαιρναν την κατάλληλη στιγμή
Τα κρινάκια ήμασταν εμείς
πριν αγριάγκαθα  γίνουμε, και τσιμπάμε
Το αγοράκι δεν ανέβηκε ποτέ στο τραίνο που ήταν ήδη μέσα
όταν πήγε να εκτροχιαστεί και το εισιτήριο δεν πέταξε ποτέ
τα παιδάκια δέθηκαν σε ένα κοινό όνειρο και ξύπνησαν απότομα όλα μαζί

Όταν γράφεις ο χρόνος δεν έχει τους ίδιους περιορισμούς
ή τις ίδιες ελευθερίες

Σε αγάπησα, ναι! Σε αυτόν τον κόσμο σε αγάπησα
γιατί ήσουν πάντα εκεί
εκεί και για μένα
-  όπως η θάλασσα -
με φώναζες
Αν σε σκότωσα καμιά φορά, η ανάγκη το ‘φερε
συγγνώμη
Αν σε γέννησα κάποια άλλη, ήταν που σε ήθελα κομμάτι δικό μου

Τώρα ο κόσμος του Πλάτωνα για μένα
έγινε σε ακούω
και πρόβλημα το είπαν
δεν ξέρω αν πάντα σε σκέφτομαι,
σε ακούω
δεν μ’ αρέσουν όλα όσα μου λες
μα σε συνήθισα πια
ήταν δύσκολο στην αρχή
τώρα καθημερινότητα το ονόμασα
και σκέψεις για λίγο
[…]

 θέατρο το φάρμακο μου

Πόσες φορές έπιασες τον εαυτό σου με χειροπέδες και τον έδεσες γερά με τις σκέψεις σου;
Πού εστίαζες κάθε φορά;

Μπορούσα να σε δω στον κόσμο του Πλάτωνα, ακόμα,
όταν τον Απρίλη του ’11 έγραφα

Δεν είναι αυτό που πιστεύουν οι άλλοι
μα είναι αυτό που ‘χεις ξεχάσει να πεις
όταν στα ματιά κοιτάζεις εκείνους
που με κρίνους κοιμούνται νωρίς

Ματιά γεμάτα με δάκρυα
δρόμοι ατελείωτοι
Πάθος, ζωή
Είσαι εσύ
μη συνεχίζεις το ίδιο τροπάρι
χαμογέλα
δες τον ήλιο, την αυγή
Γιατί

Δεν είναι αυτό που πιστεύουν οι άλλοι
μα αυτό που φοβάσαι να δεις

χαμογέλα
δες το φως της ζωής

Είσαι και εσύ ένας κρίνος
γι’ αυτό με ‘κείνους θα ζεις

Δεν είναι αυτό που πιστεύουν οι άλλοι
μα αυτό που ‘χεις ξεχάσει να πεις
όταν στα ματιά κοιτάζεις εκείνους
που με κρίνους κοιμούνται νωρίς

Ήσουν παιδάκι που πονούσε, και έβρισκε τροφή
ή ανήθικος νταβατζής, που τον έπιαναν οι μπάτσοι

Ήσουν πόρνη από επιλογή
ή μια βόμβα έτυμη να εκραγεί

Ήσουν ένα τόπι
ή ο καλύτερος μου φίλος
ο φίλος που δεν είχα ποτέ
ο φίλος που δεν ήξερα αν χρειαζόμουν

Ήσουν η αγάπη
ή το μίσος

Ήσουν μια οπτική γωνία
ή κάποια άλλη

Υπήρξες…

Για σένα τι ήταν εκεί, οι άλλοι;
Οι άνθρωποι έμαθαν να θυμίζουν ο ένας τον άλλον
για να νιώθουν όλο και πιο οικία;
έχασαν την μοναδικότητα τους;
Τι είναι αυτό που καθορίζει τις επιλογές των σκέψεων σου;
Είσαι ελεύθερος εκεί; ή και ‘κει κλουβί φοράς;
το κλουβί, του μήπως καταλάβουν τις σκέψεις σου
Και γεμίζεις, τύψεις για όλα αυτά,
ή επιθυμία να το κάνουν
Ναι! Να τις καταλάβουν
και να αποδειχθείς
να εξιλεωθείς
ή να σε ευχαριστήσουν

Μα αν τελικά δεν έπραττες τίποτα
αν όλοι ζούσαμε σε έναν κόσμο που όλοι υπάρχουν όταν το θέλουμε εμείς
στον πραγματικό τι θα κάναμε;
Αν στις σκέψεις μας χανόμασταν και δεν μιλούσαμε πότε
αν λέγαμε «ψεύτικος είσαι» στον πραγματικό
και τον φανταστικό αληθινό βλέπαμε
ποιος θα ζούσε;
ποιος θα δημιουργούσε;
ποιος θα έκτιζε;
ποιος θα φρόντιζε
το υλικό μας κορμί;
Αν οι σκέψεις μας είχαν δύναμη και επηρέαζαν τους άλλους
τι θα συνέβαινε στη ζωή μας;
Αν δεν ζούσαμε
θα ‘μασταν ευτυχισμένοι;
θα πετυχαίναμε;
στόχους ή σκοπούς θα είχαμε;
Θα ‘μασταν … ή άπλα κινούμενα ενδύματα πάνω σε κορμιά ηλικιακά προσδιορισμένα;

Οι άνθρωποι έμαθαν να θυμίζουν ο ένας τον άλλον
για να νιώθουν όλο και πιο οικία
και να φοβούνται που και που μήπως ξεχάσουν να τολμάνε

Γι αυτό σου λέω τόλμα

Τόλμα
τόλμα να ρισκάρεις
λαμβάνοντας υπόψη μαζί όλες τις πιθανές εκδοχές διαφυγής
τόλμα
γιατί αν τολμάς εσύ, εγώ, εμείς
τότε θα τολμούν και αυτοί, οι γύρω , εσείς
τολμά γιατί ο χρόνος είναι πολύτιμος
τόλμα, γιατί όταν τον χαρίζεις πρέπει να το κάνεις επειδή το θες
τόλμα
αν έχεις τα κότσια τόλμα
ρίσκαρε
γιατί η αβεβαιότητα υπάρχει παντού
και η μπλόφα είναι γύρω
τόλμα
τόλμα να καταλαβαίνεις και όσους δεν σε καταλάβαιναν ποτέ
τόλμα να είσαι ο εαυτό σου κι ας ζητάνε κάτι άλλο να δουν
τόλμα να επαναστατείς
[…]
τόλμα
τόλμα να ζεις
σαν άνθρωπος
γιατί οι άλλοι τολμάνε να σε κάνουν κτήνος
ποιον; Εσένα … εμένα… αυτούς … κάποιους … όλους
κανέναν
γιατί ο κανένας τόλμησε να είναι κάποιος
και ο κάποιος τόλμησε να έχει μέρος του κανένα
τόλμα
για να επιβιώσεις τόλμα
να μιλάς ξεκάθαρα χωρίς να γλύφεις για εκείνη την κάποια ομορφιά
τόλμα
τόλμα να μην φοβάσαι
τόλμα γιατί όταν τολμάς
τολμάνε και όλοι όσοι παρασέρνεις
κατάλαβε το και εσύ ασκείς τις δίκες σου επιδράσεις
στους δικού σου γύρω
τόλμα
να είσαι πραγματικά άνθρωπος …

τόλμα για ότι ονομάσαμε καλύτερο κόσμο

Θα μπορούσα να σε ζήσω ως το άπειρο και να μείνω εκεί για πάντα
μα το πεπερασμένο είναι πραγματικό και αυτό γοητεύει

Έμαθα όταν επιθυμώ να τολμάω

Όλοι μας έχουμε ένα κορμί που κινείται
και αυτό αποκτά αξία όταν αυτός που το κινεί είμαστε εμείς οι ίδιοι

Μήπως σε κινούν οι άλλοι όταν χάνεσαι «στον κόσμο των ιδεατών»;

Και τελικά;
Ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος χώρος; 

αυτός του "Πλάτωνα";  ή ο άλλος; αυτός που ζούμε, ο πραγματικός; 
η μήπως ο τρίτος....; 
ο τέταρτος...; 
ο πέμπτος... ; 
... 
ο άπειρος; 
κόσμος!

ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος;

και σε ποιον αξίζει, να βρίσκεσαι;

( Ημερομηνία Πρώτης δημοσίευσης: 1 month 20 hours ago, πριν από 3/ 2/ 2015 )

Σε άφησαν παλιάτσο

Την νύχτα εκείνη έγραφε μια εικόνα παλιατσου,

κλόουν ντυμένου με παλιόρουχα τσίρκου

άχαρη σελίδα της ζωής του

Πλάι σε μια δική σου αντιμετώπιση, ίσως

πεπραγμένα μηδέν για σύνολο υποσυνόλου

Ένας φυγάς με ζωγραφιστό χαμόγελο

Έγραφε νοητικά

Σκέψεις, σκέψεις δαιδαλώδεις

Κι ένας πύργος, Βαβέλ, χτιζόταν γύρο του...

Ποιός το φαντάστηκε;

Το τσίρκο ήρθε χθες σε μια παραθαλάσσια άκρη

λίγο πέρα απο την τσιμέντου πόλη

Κόσμος πολύς

Παράσταση...  2η μέρα

Χειροκρότημα...  Ο κλόουν στην σκηνή

Χειροκρότημα...  Παιδιά μεγάλοι

Η παράσταση, τέλος

Καμαρίνια

- Που είναι η κόρη μου;

- Πέρασε μια κυρία μαύρο ντυμένη και την εξαφάνισε μαζί της

Είπε "είμαι η γιαγιά,

καιρός να ζήσει με την μητέρα"

- Δεν γίνεται...  Γιατί την απομάκρυναν

Είναι, ακόμα, παιδί...

Δεν είναι σωστό να ζήσει δίπλα στα κόκκινα φώτα της

Και άρχισε να τρέχει...  "Προς τον σταθμό θα πήγαν

1024 χιλιόμετρα διαφορά"

Οι σκέψεις του

Στα 500 χιλιόμετρα σταμάτησε ενα μαύρο αυτοκίνητο,

ακολουθία ενα λευκό

- Μην την ψάξεις πότε

Υπάρχουν σταυροδρόμια

Σε αυτο οι ζωές σας χωρίζουν

Θα 'ναι καλύτερο για κείνη και για μας

Τζίρος

Μην μιλήσεις ξέρεις οτι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα

Εξαφανίσου

- Η κόρη μου... 

Κατάφερε μονο να ψευδίσει απο την κούραση

Έβλεπε την απομακρύνση στρίβοντας παράλληλα

στο στενό της πλατείας 

Κοίτα να δεις...  Που κατάφερε να φτάσει; 

Κουρνιαχτός στο τοίχο με τα απορρίμματα

Επιθυμούσε μια τελευταία πνοή

Εκείνη την ώρα άρχισε να περνάει κόσμος απο γύρω

Το γλέντι στην πλατεία είχε τελειώσει

  Ήταν γιορτή

- Κοίτα να δεις ποιος είναι εδω;

Ο κλόουν του χθες...

 Συζητούσαν μεθυσμένοι δυο τυπάδες της περιοχής

Χαχανητα...  "Στα σκουπίδια τον πέταξαν... Ωρε"

Και ολο και απομακρύνονταν γελώντας

Ύστερα...

μια μικρή οπτασία

Έσφιγκε το χέρι της μητέρας της καθώς περνούσε

Ρίγη, ανατριχίλα η μικρή, η δική της μικρή

- Μαμά φοβάμαι

Μαμά τι είναι αυτο; κουνιέται, πάμε...

-Χαλάρωσε μικρή μου... 

Ο κλοουν του χθες είναι

Δεν τον θυμάσαι...  Μαζί του γέλαγες... 

Αυτός σου έκανε δώρο το μπαλόνι

εκείνο το σκυλάκι που το 'χες για παρέα

- δεν ξέρω, φοβάμαι

-εντάξει μικρή μου

Και όλο και απομακρύνονταν

Δεν πρόσεξε αυτός

Μονο ελάχιστα συναισθήματα θλίψης τον κυριάρχησαν

Έμενε μόνος στην μοναξιά του

Ύστερα...

Τρεις καλοντυμένες κυρίες (καρακαξες) πέρασαν απο το ιδιο σημείο

- Αγαπητη μου τα καθ' εκαστα χτίζουν την αξιολάτρευτη καλοσύνη μας

- Τι ειναι κείνο που κινηται δίπλα στους κάδους;

-Έχει μορφή κλόουν...

- Μα ο παλιατσος του χθες δεν τον θυμάσαι;

- Κρίμα η εικόνα αυτή στην πόλη μας,

Λύπηση

- Αδιαφορώ να του συμπαρασταθώ

Τα νύχια μου και η εικόνα μου απομακρύνονται απο τα γεννημένα στιγμιαία συναισθήματα μου

- Θα μπορούσαμε...

- Τέλος...  Να δοθεί σε μια τέτοια εικόνα

Έλεγαν και απομακρύνονταν
- Ο κλοουν του χθες

Στην σκηνή τον αποδέχομαι... 

Ελεγαν και απομακρύνονταν

- Τέλος... να δοθεί σε μια τέτοια εικόνα

Αδιαφορία... εκείνος... 

Χαραμάδες νύχτας στο πλευρό του

Ώρες μετά πέρασαν κάποιες απο τις αγωνιστριούλες της περιοχής

 μαζί με αλλη μεγάλη παρέα και κάτι ποδηλάτες

- Θα μπορούσαμε...

- Να πράξουμε κάθε ...

- Εη τι κινείται εκεί;

- Κυριούλη;

- Ο κλόουν του χθές

Το τσίρκο θα τον απέλυσε

- Μίλησε μας, γιατι καμιά λέξη σου δεν ακούγεται;

Εκείνος δεν μπορούσε

Αδυναμία

Φυγ...  ακούστικε δακρυσμένα

Ουτε την επιθυμία τους να μάθουν άντεχε 

- Τίποτα να κανεται δεν...  Δεν μπορεί κανείς

Δεν άντεξαν...  Δεν επέμεναν

Δεν μπόρεσαν

- Πάμε να φύγουμε...  Πάμε αφήστε τον

Ένας κλόουν του χθες ήταν

- Κάνεις...  Τίποτα... 

Και η συζήτηση συνέχεια της νύχτας

 έπαιξε παιχνίδι με την ανταπόκριση της σιωπής

φλερτάρωντας το μουντό τοπίο

Μια ακόμη πολύπλευρη παρέα πέρασε

κι ένα μικρό κουτάβι

στον κάδο μια γάτα κοιμόταν

Ούτε αυτή κατάφερε κάτι για κείνον τον παλιάτσο, Θαρρώ

Η πλατεία είχε αδειάσει

Το αυτοκίνητο είχε χαθεί

Αυτός είχε ακινητοποιηθεί

Το σκοτάδι έδειχνε την δική του λάμψη

Ένας κλόουν του χθές ήταν

Στο ίδιο σημείο...  Στην ίδια στάση... 

Με την ίδια επιθυμία

που γέμιζε κούραση

Τον δούλο της ερήμου

Ένα στατικό πεπρωμένο, επιλογή

Η επιθυμία του να γυρίσει τον χρόνο πίσω

ήταν ο ενδιάμεσος κρίκος

για να αποτρέψει τους άλλους να δείξουν ενδιαφέρον

Εκείνο που αισθανόταν και έδειχνε
ήταν εκείνο που έδιωξε απραγα

Ένας κλόουν του χθες ήταν

Το τσίρκο τον προώθησε αρκετά

Το μεγαλύτερο αυτού αστέρι

Ξημέρωνε...  Χρόνια τώρα ξημερώνει

Πέρασε το απορριμματοφόρο

Εκείνος είχε χαθεί

Κάνεις δεν ήξερε για που...

Το μεγαλύτερο αυτού αστέρι...

Κάνεις δεν έμαθε για που

Σε απογοήτευσε;

( Ημερομηνία Πρώτης δημοσίευσης: 1 month 6 days ago )

Θα μπορούσες να πετάξεις;

Πέτα ... 
με τα φτερά που σου απέμειναν
και ας είναι από "πλαστελίνη"

Mια ακόμη αυταπάτη στο “χαρούμενο” τοπίο ...

Στα ίδια μέρη, την ίδια διαδρομή, τα ίδια μέσα
Μα τίποτα δεν μένει ίδιο
μέσα σε στιγμή δευτερολέπτων ότι βλέπεις σαν όμοιο
μπορεί την "ερχόμενη" στιγμή να το δεις σαν διαφορετικό ...
Μα για στάσου, πρόσεξε ...
πως ένα ένα αποκτούν την δική τους διαδρομή ...
Πρώτα "σαν" μπουλούκι 
ύστερα "σαν" χώρια ...
Μα πάντα να χουν κάτι να τους ενώνει 
και ας μην καταλαβαίνεις, τις περισσότερες φορές, τι ...

Ίσως, να ‘ναι και τα φτερά που κουβαλούσαν από πάντα

για να σου δείχνουν ότι και τα “δεδομένα “

υπάρχουν φορές, για να πάψουν να υπάρχουν

…

Ημερομηνία Πρώτης Γραφής : 24/ 12/ 2013 

( Ημερομηνία Πρώτης δημοσίευσης: 1 month 2 weeks agο )