Θα υπάρχω για να σου θυμίζω όταν μπορώ κάτι απ’ ότι έχεις ξεχάσει

Θα υπάρχω για να σου θυμίζω όταν μπορώ κάτι απ’ ότι έχεις ξεχάσει
για να μην υποκύπτεις ποτέ στα κενά της μνήμης ή εκείνης της δηλής αδιαφορίας
θα εισέρχομαι στο υποσυνείδητο σου κι εσύ θα με ζητάς
ή θα εκλιπαρείς να φύγω

Ο εαυτός σου θα γίνομαι
ή κάτι που εσένα θα θυμίζει
Το παιδάκι που δεν βρήκε αγάπη
ή μια ζητιάνα
Ο υψηλός σου στόχος
Το μυστικό που δεν τόλμησες ποτέ να μου πεις
η αλληλεγγύη
ή το συναίσθημα που λείπει
όσα δεν μπορούσες να δεις
Ένα απόκρυφο βιβλίο
το όπλο που φοβήθηκες να πιάσεις
το κουστούμι που έπρεπε να φορέσεις
τα λογία που δεν έγραψες και θες να πεις
τα σύμβολά σου
οι εκφράσεις όσων αναζητάς
ο πόθος σου
ο έρωτας σαν φεύγω
και το αναπάντητο ερώτημα σου
για το ανικανοποίητο

ότι ξεχνάς

θα εισέρχομαι με μια αίσθηση ηλεκτρισμού
θα σε αφήνω να νιώθεις όσα εγώ ένιωθα
και  ύστερα άγγιγμα στην πλάτη θα γίνομαι
τρέμουλο, θα αρχίζω
το υστερικό σου γράμμα
για το τέλος

θάνατο εξτασιακό* θα σου θυμίζω, μα όταν τζούρα θα μου ζητάς
στα λόγια μου θα βρίσκεις άρνηση
δεν έμεινε πολύ, οι τελευταίες τζούρες είναι δικές μου
τζούρες από το θάνατο, καπνό θα αφήνω
να μυρίζεις

θα ‘μαι ότι επιθυμείς παράτολμα
μα δεν αντέχεις
μέρος από σένα θα θυμίζω για σένα  σαν κάτι από μένα
κι όσα είχαν κάποτε ειπωθεί
ολόγραμμα που σβήνει θα νομίζεις πως είμαι
κι όλο θα αλλάζω

ξεχνώντας σε στιγμιαία θα επανέρχομαι
για να είμαι «εγώ», όπως κι αν είμαι, για όσους αγάπησα, για όσους το θέλω
Θα τελειώνει η φιάλη
η λάμπα θα σβήνει
κι εσύ θα την κουνάς,
η παραίσθηση σου μην μείνει θα φοβάσαι,
μήπως γυρίσει το φως

και ύστερα παιχνίδι θα γίνομαι
θεωρία με πράξη
για να μου κρύβεσαι
το σκιάχτρο για τα κοράκια
ο κηπουρός
«ναρκοθαύτης»
ότι αγάπησες, κάτι απ’ ότι μισείς
ότι σε τροφοδοτεί
ότι σε έμαθαν για να αδιαφορείς
ενδιαφέρον θα δείχνω
θα με φοβάσαι
ή μαζί μου θα ‘ρχεσαι για ότι θυμάσαι

και
στο τέλος θα σε αφήνω 

θα καταλάβεις

ποτέ δεν μπορούσαμε να είμαστε κάτι ο ένας από τον άλλον
κι εγώ ποτέ κτίσμα δικό τους
για να σου θυμίζω ότι έχεις ξεχάσει

θα καταλάβεις πως δεν το ‘χες ξεχάσει ποτέ,
εκεί ήταν

στους απόκρυφους συνειρμούς καθώς τους έχτιζα

θα είμαι ότι νομίζεις πως ανατρέπεις
μα ποτέ δεν μπορείς …

γιατί κάτι από το άπειρο τώρα θα μένω …


*ενταξιακό

( Ημερομηνία Πρώτης δημοσίευσης στο e- kimolia : 1 week 1 day ago, από 10/4/ 2015 )