Θάλασσα ...

      23/9/ 2014, Σαρωνίδα

Τα νερά σου με γεμίζουν συγκέντρωση και με ποτίζουν γαλήνη 
Παρόρμηση, συναίσθημα... 

Θα μπορούσα να σε κοιτάω για ώρες, να σου μιλάω για μέρες 
Θα μπορούσα να συμφωνώ ή να διαφωνώ μαζί σου, να σε μετράω 
Να λούζομαι με το άρωμα σου 
να γίνομαι ένα με ‘σενα 
κι ύστερα ενα ακόμη κορμί στην αγκαλια σου 
Θα μπορούσα να σε ερωτεύομαι ξανά και ξανά 
να σε νοιάζομαι 
να σε νιώθω 
να με αγγίζεις 
καθώς θα κολυμπώ στα βαθιά νερά σου 
μακριά από τις ρηχές ακτές σου 
Θα μπορούσα να γίνομαι με κάθε χάδι σου έρωτας 
που με βέλος θα με κάνει να σε ερωτεύομαι 
Θα μπορούσα να περιπλανιέμαι μέσα σου 
σε εκείνα τα μυστικά που γνωρίζεις να κρύβεις καλά 
Κι ύστερα, να αιωρουμαι στην επιφάνεια μιλώντας για την αγάπη σου μόνο 
Θα μπορούσα να σε αγγίζω 
να με νιώθεις 
Θα μπορούσα να κολυμπήσω μέσα σου και μια μέρα έτσι να χαθώ 
στο αιώνιο ταξίδι σου 
Θα μπορούσα μαζί σου να ξεχνιέμαι 
Θα μπορούσα να ψάχνω να σε βρω παντού όπου κι αν υπάρχεις
για να μη σε κοιτάξω ποτέ με το ίδιο βλέμμα 
καθώς θα με γδύνεις αφήνοντας με να αδειάσω 
κάθε τι που θα ‘θελα να μοιραστώ μαζί σου

(Θα μπορούσα να ζω, αερικό) 

Θα μπορούσα να σε ποθώ... Να σε ερωτεύομαι 
σε ερωτεύομαι 

Θα μπορούσα... να κολυμπώ στα βαθιά μόνο νερά σου 

Αλλά... δεν ξέρω κολύμπι 

Κι ούτε προθυμοποιούμαι πλέων να μάθω
Όσοι μάθαιναν να αυτοκτονούν κρατούν τους καλύτερους τρόπους
όπλο 


Ημερομηνία πρώτης Γραφής: 23/9/ 2014

( Ημερομηνία Πρώτης Δημοσίευσης στο  http://e-kimolia.com/ : 1 day 4 hours ago από 2/9/ 2015, ώρα 4:55 μμ )

Ποτέ δεν ήθελα... κι έτσι, σε εκείνη τη δύνη χάθηκα

     28/5/ 2015, Βραχάκια, Άρειος Πάγος, Ακρόπολη 

Να ζω με το φόβο της τρέλας 

όχι, ποτέ δεν το ήθελα 

δεν ήθελα να γίνω νεκρός επιβάτης στο δρομολόγιο του τραίνου της ζωής 

δεν ήθελα τα χαρακτηριστικά του θανάτου 

που καρτερικά περιμένει το τέλος του ταξιδιού 

δεν ήθελα 

εκείνον το φόβο, του μήπως πάθεις κάτι 

ποτέ δεν τον ήθελα 

εκείνο το φόβο που προκαλούν τα κριμένα μυστικά 

και οι ξεδιάντροπες συνευρέσεις στα αποκρυφιστικά
σταυροδρόμια

εκείνον το φόβο που αλυσοδένει τις επιθυμίες 

και βάζει στόχο να σε κάνει να χαθείς παιδί σε ένα σπίτι 

με μία δουλεία 
με μια υπόσχεση αιώνιας υποταγής

εκείνον το φόβο, του μήπως πάθεις κάτι εξαιτίας των επιλογών μου 

ή μήπως οι επιλογές μου θελήσουν εσένα που δεν τις ήθελες και προσπαθήσουν να σε
τραβήξουν κοντά τους σκοτώνοντας σε 

ποτέ δεν τον ήθελα 

ποτέ δεν ήθελα να φοβάμαι 
και ποτέ δεν φοβήθηκα ότι μπορούσα να δω ή να καταλάβω 

κι εκείνον τον πόνο τον σωματικό πόνο που προκάλεσα στον εαυτό μου
τον βάφτισα ηδονή 

κι εκείνον τον πόνο, τον συναισθηματικό πόνο
δημιούργημα πολλών 
τον βάφτισα αδυναμία κι έχασα ...
γιατί την αδυναμία μου κατάφερα να νικήσω 

ποτέ δεν ήθελα ... 

να κλαίω για το ταξίδι 

ποτέ δεν ήθελα ... 

κι έτσι, σε εκείνη τη δύνη χάθηκα 

με τα φτερά της ψυχής 

πέταξα 

προς ... το φως

... και το σκοτάδι 

...

Ημερομηνία πρώτης γραφής: 2/6/ 2015

( Ημερομηνία Πρώτης Δημοσίευσης στο  http://e-kimolia.com/ :1 day 3 hours ago από 2/9/ 2015, ώρα 4:56 μμ )