Ποτέ δεν ήθελα... κι έτσι, σε εκείνη τη δύνη χάθηκα

     28/5/ 2015, Βραχάκια, Άρειος Πάγος, Ακρόπολη 

Να ζω με το φόβο της τρέλας 

όχι, ποτέ δεν το ήθελα 

δεν ήθελα να γίνω νεκρός επιβάτης στο δρομολόγιο του τραίνου της ζωής 

δεν ήθελα τα χαρακτηριστικά του θανάτου 

που καρτερικά περιμένει το τέλος του ταξιδιού 

δεν ήθελα 

εκείνον το φόβο, του μήπως πάθεις κάτι 

ποτέ δεν τον ήθελα 

εκείνο το φόβο που προκαλούν τα κριμένα μυστικά 

και οι ξεδιάντροπες συνευρέσεις στα αποκρυφιστικά
σταυροδρόμια

εκείνον το φόβο που αλυσοδένει τις επιθυμίες 

και βάζει στόχο να σε κάνει να χαθείς παιδί σε ένα σπίτι 

με μία δουλεία 
με μια υπόσχεση αιώνιας υποταγής

εκείνον το φόβο, του μήπως πάθεις κάτι εξαιτίας των επιλογών μου 

ή μήπως οι επιλογές μου θελήσουν εσένα που δεν τις ήθελες και προσπαθήσουν να σε
τραβήξουν κοντά τους σκοτώνοντας σε 

ποτέ δεν τον ήθελα 

ποτέ δεν ήθελα να φοβάμαι 
και ποτέ δεν φοβήθηκα ότι μπορούσα να δω ή να καταλάβω 

κι εκείνον τον πόνο τον σωματικό πόνο που προκάλεσα στον εαυτό μου
τον βάφτισα ηδονή 

κι εκείνον τον πόνο, τον συναισθηματικό πόνο
δημιούργημα πολλών 
τον βάφτισα αδυναμία κι έχασα ...
γιατί την αδυναμία μου κατάφερα να νικήσω 

ποτέ δεν ήθελα ... 

να κλαίω για το ταξίδι 

ποτέ δεν ήθελα ... 

κι έτσι, σε εκείνη τη δύνη χάθηκα 

με τα φτερά της ψυχής 

πέταξα 

προς ... το φως

... και το σκοτάδι 

...

Ημερομηνία πρώτης γραφής: 2/6/ 2015

( Ημερομηνία Πρώτης Δημοσίευσης στο  http://e-kimolia.com/ :1 day 3 hours ago από 2/9/ 2015, ώρα 4:56 μμ )