[ ... ]
Σε ξεχνούσε καθώς την κοιτούσες να περπατά τα βράδια,
όταν απομακρυνόταν,
δίχως δουλειά
κρατώντας ένα μπουκάλι Τζακ Ντάνιελ που και που
για να μπορεί να μεθά
για να μπορεί να μην θυμάται
έπρεπε πάντα να πληκτρολογεί νεκρικούς αριθμούς
και αυτό δεν την κρατούσε εν ζωή
έπρεπε πάντα να σε ζυγίζει με το κιλό, σαν κόσμημα φτηνιάρικο, φο μπιζού ή σαν πανάκριβη πετρά και να μετρά την άξια σου
έπρεπε πάντα να επιχειρεί
στα παίγνια έπρεπε πάντα να βγαίνει κερδισμένη
έπρεπε να θυμάται τον κωδικό σου
γιατί με ίδιο όνομα όλο και κάποιος άλλος θα υπήρχε
είχε αποφασίσει να σου κάθετε ... καμιά φορά
αν το επιθυμούσε ...
τα τακουνιά πάντα την κούραζαν
κι αυτή η στενή μακρυά φούστα
για να τονίζει το τις λεπτές καμπύλες του σώματος της
της φαινόταν απαίσια
πάντα ήθελε να το σκάσει, και το έσκαγε
ναι! το 'σκαγε ...
όταν τελείωνε το ωράριο της
ποτέ νωρίτερα, ποτέ αργότερα
μόνο τότε
γιατί ήταν δεσμευμένη με το συμβόλαιο της,
το εισόδημα για να ζήσει
ποτέ νωρίτερα !
πέθαινε όταν οι ιδέες της πέθαιναν
σαν μια ιδεολογία γραμμένη σε ξεφτισμένα βιβλία
μια επαναστάτρια φοιτήτρια
συμβιβασμένη εργαζόμενη
πόσα θα μπορούσαν να ποθούν για την μορφή της ;
και πόσες στάλες αίματος
γρατζουνισμένων πληγών στις πατούσες
μπορούσες να μετρήσεις
κάθε φορά, όταν έβγαζε τα τακούνια της και περπατούσε ξυπόλυτη
για τον προορισμό της ;
δεν θα τη λυπόμουν ποτέ μ'αλλον
δεν μου αρέσει να λυπάμαι
έκανε τις επιλογές της
Την ερωτευόταν τυχαία
Σε ξεχνούσε καθώς την κοιτούσες να περπατά τα βράδια,
όταν απομακρυνόταν,
δίχως δουλειά
κρατώντας ένα μπουκάλι Τζακ Ντάνιελ που και που
για να μπορεί να μεθά
για να μπορεί να μην θυμάται
έπρεπε πάντα να πληκτρολογεί νεκρικούς αριθμούς
και αυτό δεν την κρατούσε εν ζωή
έπρεπε πάντα να σε ζυγίζει με το κιλό, σαν κόσμημα φτηνιάρικο, φο μπιζού ή σαν πανάκριβη πετρά και να μετρά την άξια σου
έπρεπε πάντα να επιχειρεί
στα παίγνια έπρεπε πάντα να βγαίνει κερδισμένη
έπρεπε να θυμάται τον κωδικό σου
γιατί με ίδιο όνομα όλο και κάποιος άλλος θα υπήρχε
είχε αποφασίσει να σου κάθετε ... καμιά φορά
αν το επιθυμούσε ...
τα τακουνιά πάντα την κούραζαν
κι αυτή η στενή μακρυά φούστα
για να τονίζει το τις λεπτές καμπύλες του σώματος της
της φαινόταν απαίσια
πάντα ήθελε να το σκάσει, και το έσκαγε
ναι! το 'σκαγε ...
όταν τελείωνε το ωράριο της
ποτέ νωρίτερα, ποτέ αργότερα
μόνο τότε
γιατί ήταν δεσμευμένη με το συμβόλαιο της,
το εισόδημα για να ζήσει
ποτέ νωρίτερα !
πέθαινε όταν οι ιδέες της πέθαιναν
σαν μια ιδεολογία γραμμένη σε ξεφτισμένα βιβλία
μια επαναστάτρια φοιτήτρια
συμβιβασμένη εργαζόμενη
πόσα θα μπορούσαν να ποθούν για την μορφή της ;
και πόσες στάλες αίματος
γρατζουνισμένων πληγών στις πατούσες
μπορούσες να μετρήσεις
κάθε φορά, όταν έβγαζε τα τακούνια της και περπατούσε ξυπόλυτη
για τον προορισμό της ;
δεν θα τη λυπόμουν ποτέ μ'αλλον
δεν μου αρέσει να λυπάμαι
έκανε τις επιλογές της
Την ερωτευόταν τυχαία
... “στα σκοτεινά σταυροδρόμια”
Ημερομηνία Πρώτης Γραφής: 1/2/ 2015
( Ημερομηνία Πρώτης Δημοσίευσης στο http://e-kimolia.com/ : 2 months 1 week ago από 27/12/ 2015 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου